Umut yolu, düşümün rengi..
Hayallerimizi umutla yol aldırmayı becerebilsek
belkide her geçişe bir renk vererek mutlu olabilirdik. Umudun yolu mavi olsa,
düşlerin rengi ona uysa.. sevgilerin
üstüne örtünse, gülümseyen yüzlerde belirse zamanla.. hiçbir düğümü kalmasa
hayat yaşında geçen bütünlerin, ne öfke, ne kin, ne üzüntü, toparlansa
mutsuzluklar bağlansa hep bir ağızdan.. bir ertesi güne, ışık olmak vardı
güneşin peşinden kararan zamana..
Bulutların üstü hep bizim olsa, bastığımız yerin
hafif ağırlığında yürüsek, gündüzlerin aldığı sıcaklığı geceleri ay ışığında devam
ettirsek, kırabilsek şu yalnızlığı iz olarak bırakabilsek yalnızca
gülümsemeyi.. bir deniz coşkusu dolsa gözlerimize, akıtabilsek umuda doğru, yol
aldığımız mavide beklesek siyah aşkı.. üzerine güneş yağmış bulutla dinlenmiş
bir şarkı…
Sevda tohumu eksek her geçite, her yüreğe,
anlatabilsek sözlerimizden çok gözlerimizle her kavşakta bekleşen yüreklere..
aydınlık zamanların kıymetini gecede kavrasak bütün bütün, sevdirsek içimizdeki
rüzgarları peşinden çıkan fırtınalara..
Hasretler, nasılda taş oluşturmuşlar etrafımızda,
bir duvar çapası içinde birikinti yaratmışlar.. ama gönlüme dikilen bir sevda
gülü varki ne hasret, ne özlem, hiç birşey bu tazeliği almaya yetmemiş hala
aynı tonda aynı heyecanla bakışmakta ortalıkta..
Bir pınar kenarı içim, bir kuş sesi kalbim, birlikte
öyle nameli fısıldaşıyorlaki, anlamazsınki hiç ayrılık tadın yok, bilmezsinki
hiç acı yürekleri delmemiş..
GÜLAY …
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder